हये जाये मनसा तिष्ठ घोरे वचांसि मिश्रा कृणवावहै नु

न नौ मन्त्रा अनुदितास एते मयस्करन्परतरे चनाहन् ॥ १ ।।

किमेता वाचा कृणवा तवाहं प्राक्रमिषमुषसामग्रियेव

पुरूरव: पुनरस्तं परेहि दुरापना वात इवाहमस्मि ॥ २ ।।

इषुर्न श्रिय इषुधेरसना गोषाः शतसा न रंहि:

अवीरे क्रतौ वि दविद्युतन्नोरा न मायुं चितयन्त धुनयः ॥ ३ ।।

सा वसु दधती श्वशुराय वय उषो यदि वष्ट्यन्तिगृहात्

अस्तं ननक्षे यस्मिञ्चाकन्दिवा नक्तं श्नथिता वैतसेन ॥ ४ ।।

त्रिः स्म माह्न: श्नथयो वैतसेनोत स्म मेऽव्यत्यै पृणासि

पुरूरवोऽनु ते केतमायं राजा मे वीर तन्व१स्तदासीः ॥ ५ ।।

या सुजूर्णिः श्रेणि: सुम्नआपिर्ह्रदेचक्षुर्न ग्रन्थिनी चरण्युः

ता अञ्जयोऽरुणयो न सस्रुः श्रिये गावो न धेनवोऽनवन्त ॥ ६ ।।

समस्मिञ्जायमान आसत ग्ना उतेमवर्धन्नद्य१: स्वगूर्ताः

महे यत्त्वा पुरूरवो रणायावर्धयन्दस्युहत्याय देवाः ॥ ७ ।।

सचा यदासु जहतीष्वत्कममानुषीषु मानुषो निषेवे

अप स्म मत्तरसन्ती न भुज्युस्ता अत्रसन्रथस्पृशो नाश्वा: ॥ ८ ।।

यदासु मर्तो अमृतासु निस्पृक्सं क्षोणीभि: क्रतुभिर्न पृङ्क्ते

ता आतयो न तन्व: शुम्भत स्वा अश्वासो न क्रीळयो दन्दशानाः ॥ ९ ।।

विद्युन्न या पतन्ती दविद्योद्भरन्ती मे अप्या काम्यानि

जनिष्टो अपो नर्य: सुजात: प्रोर्वशी तिरत दीर्घमायु: ॥ १० ।।

जज्ञिष इत्था गोपीथ्याय हि दधाथ तत्पुरूरवो म ओज:

अशासं त्वा विदुषी सस्मिन्नहन्न म आशृणो: किमभुग्वदासि ॥ ११ ।।

कदा सूनुः पितरं जात इच्छाच्चक्रन्नाश्रु वर्तयद्विजानन्

को दम्पती समनसा वि यूयोदध यदग्निः श्वशुरेषु दीदयत् ॥ १२ ।।

प्रति ब्रवाणि वर्तयते अश्रु चक्रन्न क्रन्ददाध्ये शिवायै

प्र तत्ते हिनवा यत्ते अस्मे परेह्यस्तं नहि मूर माप: ॥ १३ ।।

सुदेवो अद्य प्रपतेदनावृत्परावतं परमां गन्तवा उ

अधा शयीत निॠतेरुपस्थेऽधैनं वृका रभसासो अद्युः ॥ १४ ।।

पुरूरवो मा मृथा मा प्र पप्तो मा त्वा वृकासो अशिवास उ क्षन्

न वै स्त्रैणानि सख्यानि सन्ति सालावृकाणां हृदयान्येता ॥ १५ ।।

यद्विरूपाचरं मर्त्येष्ववसं रात्री: शरदश्चतस्रः

घृतस्य स्तोकं सकृदह्न आश्नां तादेवेदं तातृपाणा चरामि ॥ १६ ।।

अन्तरिक्षप्रां रजसो विमानीमुप शिक्षाम्युर्वशीं वसिष्ठः

उप त्वा रातिः सुकृतस्य तिष्ठान्नि वर्तस्व हृदयं तप्यते मे ॥ १७ ।।

इति त्वा देवा इम आहुरैळ यथेमेतद्भवसि मृत्युबन्धुः

प्रजा ते देवान्हविषा यजाति स्वर्ग उ त्वमपि मादयासे ॥ १८ ।।