प्र पर्वतानामुशती उपस्थादश्वेइव विषिते हासमाने

गावेव शुभ्रे मातरा रिहाणे विपाट्छुतुद्री पयसा जवेते ।। १ ।।

इन्द्रेषिते प्रसवं भिक्षमाणे अच्छा समुद्रं रथ्येव याथः

समाराणे ऊर्मिभिः पिन्वमाने अन्या वामन्यामप्येति शुभ्रे ।। २ ।।

अच्छा सिन्धुं मातृतमामयासं विपाशमुर्वीं सुभगामगन्स

वत्समिव मातरा संरिहाणे समानं योनिमनु संचरन्ती ।। ३ ।।

एना वयं पयसा पिन्वमाना अनु योनिं देवकृतं चरन्तीः

न वर्तवे प्रसवः सर्गतक्तः किंयुर्विप्रो नद्‍यो जोहवीति ।। ४ ।।

रमध्वं मे वचसे सोम्याय ऋतावरीरुप मुहूर्तमेवैः

प्र सिन्धुमच्छा बृहती मनीषावस्युरह्वे कुशिकस्य सूनुः ।। ५ ।।

इन्द्रो अस्माँ अरदद्वज्रबाहुरपाहन्वृत्रं परिधिं नदीनाम्

देवोऽनयत्सविता सुपाणिस्तस्य वयं प्रसवे याम उर्वीः ।। ६ ।।

प्रवाच्यं शश्वधा वीर्यं१ तदिन्द्रस्य कर्म यदहिं विवृश्चत्

वि वज्रेण परिषदो जघानायन्नापोऽयनमिच्छमानाः ।। ७ ।।

एतद्वचो जरितर्मापि मृष्ठा आ यत्ते घोषानुत्तरा युगानि

उक्थेषु कारो प्रति नो जुषस्व मा नो नि कः पुरुषत्रा नमस्ते ।। ८ ।।

ओ षु स्वसारः कारवे शृणोत ययौ वो दूरादनसा रथेन

नि षू नमध्वं भवता सुपारा अधोअक्षाः सिन्धवः स्रोत्याभिः ।। ९ ।।

आ ते कारो शृणवामा वचांसि ययाथ दूरादनसा रथेन

नि ते नंसै पीप्यानेव योषा मर्यायेव कन्या शश्वचै ते ।। 10 ।।

यदङ्ग त्वा भरताः संतरेयुर्गव्यन्ग्राम इषित इन्द्रजूतः

अर्षादह प्रसवः सर्गतक्त आ वो वृणे सुमतिं यज्ञियानाम् ।। 11 ।।

अतारिषुर्भरता गव्यवः समभक्त विप्रः सुमतिं नदीनाम्

प्र पिन्वध्वमिषयन्तीः सुराधा आ वक्षणाः पृणध्वं यात शीभम् ।। १२ ।।

उद्व ऊर्मिः शम्या हन्त्वापो योक्त्राणि मुञ्चत

मादुष्कृतौ व्येनसाऽघ्न्यौ शूनमारताम् ।। १३ ।।